Ακούω ένα ..."μπιπ"

- Ακούω ένα μπιπ...!
- ?
- Το βράδυ λέω. Ακούω έναν ήχο να έρχεται από τον υπολογιστή. Ένα μπιπ δυνατό που με ταράζει και ξυπνάω.
- Μα ο υπολογιστής είναι κλειστός. Πώς να κάνει ήχους;
- Τρελή θα με βγάλεις; Αφού σου λέω ακούω.

Στήνομαι λοιπόν νυχτιάτικα να παραμονεύσω το μπιπ. Πάει 2.00 πάει 3.00 πάει 4.00. Τίποτα.

Το άλλο πρωί...

- Είδες που είχα δίκιο; Το άκουσες;
- Όχι καλή μου. Δεν άκουσα μπιπ. Άκουσα τα κωλόπαιδα που είχαν το στερεοφωνικό στο τέρμα κι ακούγανε "δεν με ξανακαίς, αις.... τώρα ότι και αν λες, ες", άκουσα 5-6 συναγερμούς να βαράνε, άκουσα και τον εβδομαδιαίο οργασμό της γειτόνισσας, αλλά μπιπ... τσου.

Με την ευκαιρία και καθώς γύριζα σαν την άδικη κατάρα νυχτιάτικα μέσα στο σπίτι, διαπίστωσα πως ήρθαν τα Χριστούγεννα!!!
Παντού λαμπάκια κατά προτίμηση κόκκινα και πράσινα.
Πράσινα το στερεφωνικό, το dvd player, το ups, το ψυγείο, η κουζίνα, ο φούρνος μικροκυμάτων, τα 3 κινητά που φορτίζουν, κόκκινα η TVX2, οι 2 υπολογιστές, οι οθόνες, ο κεντρικός πίνακας, πορτοκαλί το κλιματιστικό και μπλε το σκάνερ και το ασυρματο τηλέφωνο.

Stand by όλος ο στρατός των μηχανών - υπηρετών. Περιμένουν τη διαταγή να ...τις υπηρετήσουμε.
Όλο και κάποια συσκευή θα ευθύνεται για το εκνευριστικό μπιπ που ενοχλεί τη σύζυγο.

Αυτό που δεν κατανοώ είναι πώς και συνδύασε το εν λόγω μπιπ με τον υπολογιστή μου και όχι με τις δεκάδες άλλες συσκευές του σπιτιού.

Αλλά στον ύπνο του ο άνθρωπος φαίνεται πως βλέπει μια προσομοίωση της καθημερινότητας. Ότι μας ενοχλεί στον ξύπνιο και το καταπιέζουμε, εμφανίζεται χωρίς προκαλύψεις στα όνειρά μας.
Εκεί παραδόξως όλα είναι ξεκάθαρα.

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Η ποιήτρια καλύτερα...

"Μας έχεις πρήξει με τον " μπιπ " υπολογιστή σου! Όλο "μπιπ" με τον υπολογιστή ασχολείσαι. Μια ο "μπιπ" σκληρός χτύπησε, μια η "μπιπ" μητρική, μια χάλασε το "μπιπ" πληκτρολόγιο. Καλά τόσο "μπιπ" είσαι; Πάμε και καμιά "μπιπ"βόλτα! Μη χ..μπιπ"

- Τώρα που το λες , ναι τα άκουσα κι εγώ τα "μπιπ" και θα το διορθώσω (ή καλύτερα θα διορθωθώ) το συντομότερο, ...καλή μου.