28 Φεβ 2008

Σαν πας στον πηγαιμό για τα Γιάννενα...να εύχεσαι Vol. 6

"Για τα Γιάννενα Θα πάτε από Παραμυθιά!"

"Ευχαριστούμε πολύ, να είστε καλά!" αποχαιρετίσαμε τους φιλόξενους Παργινούς και πήραμε το δρόμο για Γιάννενα. Εμφανώς ευδιάθετοι και ξεκούραστοι έπειτα από όλες αυτές τις περιπέτειες.
Στο δρόμο θαυμάζαμε το τοπίο - το ερημικό τοπίο... χμ, πολύ ερημικό είναι η αλήθεια ...
Στενός επαρχιακός δρόμος, όλο τρύπες και λακούβες, σαμαράκια και ...χωματόδρομος (?).
Μωρέ, σαν κάτι να μην πάει καλά... Για να ρίξω μια ματιά στο χάρτη.
Ωχ! Πήρα λάθος δρόμο. Εδώ λέει Καναλάκι, άρα πηγαίνω εντελώς αντίθετα!
Γ... την αδικία μου! Άιντε άλλα 30 χιλ. προς τα πίσω ώσπου να ξαναβρώ το χωριό Μόρφι, απ' όπου έπρεπε να στρίψω για Παραμυθιά.
Έτσι από περιέργεια, για να δούμε, γιατί μπέρδεψα τις πινακίδες....
Πολύ ωραία, απλώς δεν υπήρχε πινακίδα ή μάλλον υπήρχε αλλά έδειχνε ...προς τα κάτω (καθόλου περίεργο, εξάλλου εκεί κοντά είναι και οι πηγές του Αχέροντα).
Τέλος πάντων, δικό μου σφάλμα.

Ο μικρός βέβαια δεν το άφησε ασχολίαστο: "Καλά βρε μπαμπά, γιατί αγόρασες GPS αφού μπορείς και χάνεσαι από μόνος σου;".
Βαθιές κουβέντες ...

Στη διαδρομή για Παραμυθιά τα είδαμε όλα. Βράχια, έργα παντού στους δρόμους, "καμικάζι" οδηγούς, νεκρούς σκαντζόχοιρους και στροφές ...πολλές στροφές.

Κάναμε φυσικά 2-3 στάσεις για τον μεγάλο που ήθελε σώνει και καλά να καταθέσει το πρωινό του στα βουνά της Ηπείρου.
Και να μαστε στα Γιάννενα!!! Οέο! Να βρούμε το ξενοδοχείο. Αυτή τη φορά δε θα εμπιστευτώ την αίσθηση προσανατολισμού μου (εξάλλου δέχτηκε ισχυρό ράπισμα πολλάκις). Τηλέφωνο ... "Πού είπατε; Πίσω από τη Νομαρχία και δεξιά είναι το parking. Θαυμάσια, ερχόμαστε!".

Πανεύκολο. Πρώτο να αφήσουμε το αμάξι. Να το parking, αλλά θέλει προσοχή να μην βρει το κάτω μέρος. Ας το πάρω προσεκτικά, ωραίααα, μας παίρνει και ...ΝΤΑΠ!

Ένα γερό ταρακούνημα και να μαστε όλοι να κοιτάμε από πολύ κοντινή απόσταση το παρμπρίζ! Τι στο διάολο πάλι! Κάνω 1 μέτρο μπροστά, ακούγεται ένα γκλαγκ! Ο προφυλακτήρας βρίσκεται στο έδαφος!!!
Ένας καλοσυνάτος κύριος έχει βγει από το πανάρχαιο LADA του και πλησιάζει στο παράθυρό μου.
"Χίλια συγνώμη, κύριε. Εγώ φταίω, θα σας αποζημιώσω".
Κατεβαίνω, μαζεύω τον προφυλακτήρα, τον βάζω στο πορτμπαγκάζ, μπαίνω μέσα, βάζω μπρος, μαρσάρω στο parking, ξανακατεβαίνω, αδειάζω τις αποσκευές και την οικογένεια και βουρ για το ξενοδοχείο απέναντι.

Ο κύριος από πίσω μου, εγώ σημασία. Είδε και αποείδε, μπήκε στο LADA κι έφυγε.
Όλοι μας σαν να μη συνέβει τίποτα!
(σημ: ο κύριος κράτησε τα στοιχεία μου κι έστειλε επιταγή την οποία έλαβα με την επιστροφή στη Θεσσαλονίκη).

Στα Γιάννενα περάσαμε υπέροχα. Μείναμε 2 ημέρες, επισκεφθήκαμε τη λίμνη, το νησάκι, κάναμε τα ψώνια μας, τις βόλτες μας και επιδιόρθωσα τη σύνδεση internet του ξενοδοχείου (κάτι που έκανα ως ένα είδους υποχρέωσης σε όλα σχεδόν τα καταλύμματα που διαμείναμε).

Τρεις ημέρες μετά και χωρίς κανένα άλλο ατυχές συμβάν φτάσαμε επιτέλους στη "βάση"! Τι όμορφο που είναι το σπιτάκι μας! Πόσο μ' αρέσει η καθημερινή φασαρία του κεντρικού δρόμου! Ακόμη και ο ενοχλητικός γείτονας θα πρέπει κατά βάθος να είναι θαυμάσιος άνθρωπος!


"Του χρόνου να κάνουμε το γύρο της Πελοποννήσου!" ξεστόμισε η σύζυγος! (στο μεταξύ απ' ό,τι ξέρετε έχει κατακαεί...)


Βρε μπας και δεν είμαι εγώ ο γκαντέμης της υπόθεσης;;;



ΥΓ: Όταν πήγα το ΙΧ στο συνεργείο, μαζεύτηκαν όλα τα μαστόρια ένα γύρο και τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά τους!
"Πώς τα κατάφερες έτσι ρε φίλε; Πώς τρακάρισες από 3 πλευρές; Και πώς είπαμε βρέθηκες στην ταράτσα;;;"

1 σχόλιο:

marilia είπε...

Πατερούλη, άλλη φορά για Ιωάννινα, να ρωτάς την... κορούλα σου!!! :Ρ Κι έπειτα αυτό το μικρό αδερφάκι, σου 'χω πει πόσο το αγαπώ; χιχιχιχιχιχι!

Αλήθεια, πώς βρέθηκες στην ταράτσα είπαμε;;;; :Ρ:Ρ:Ρ:Ρ:Ρ:Ρ