Περάσαμε τη γεφυρούλα που σου κάνει μασάζ και δοκιμάζει με την ευκαιρία και τα αμορτισέρ και να 'μαστε!
Η σύζυγος είχε έτοιμη πρόταση: "Μια φίλη μου πέρυσι έμενε στα Λαζαράτα, ένα παραδοσιακό ορεινό χωριό, και πήγαινε κάθε μέρα για μπάνιο με το ΙΧ. Επιπλέον νοίκιαζαν σπίτι με τζάκι σε πολύ καλές τιμές!"
Ομολογώ πως η παράμετρος "τζάκι" καλοκαιριάτικα με έπεισε...
Ωραία, ας βρούμε τα ΛΑΖΑΡΑΤΑ... Το GPS αδυνατούσε να τα βρει, οπότε ... ας κάνουμε μια ερώτηση σ' αυτόν τον καλοκάγαθο ιθαγενή: "Συγνώμη για την ενόχληση, κύριε... Μήπως μπορείτε να μας πείτε πώς θα πάμε στα ΛΑΖΑΡΑΤΑ;"
"Και τι 'μαι γω ρε φίλε, γραφείο πληροφοριών; Αι στο δ.... από δω, με πρήξατε κ...αθηναίοι!"
Τώρα εγώ να παρεξηγηθώ που με βρισε ή που με είπε Αθηναίο;
Τέλοσπάντων, θα βρούμε κάποια πινακίδα, τι στο καλό;
Αμ, έλα που αυτό αποδείχτηκε κομμάτι δύσκολο. Προφανώς κάπου υπήρχε μια πινακίδα, αλλά δεν μπορούσα να τη βρω. Οπότε έριξα την ιδέα να κάνουμε το γύρο του νησιού ξεκινώντας από τα Ανατολικά και καταλήγωντας Δυτικά στον Άγιο Νικήτα , όπου και είχαμε κλείσει τηλ. ένα δωμάτιο. Εξάλλου ο γύρος του νησιού είναι μόνο 80 χλμ... (κούνια που με κούναγε...)
Η 1η εντύπωση δεν ήταν και πολύ καλή...
Οι παραλίες δεν ήταν για μπάνιο, ούτε με σφαίρες... Το περίφημο Νυδρί δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια τεράστια μαρίνα για σκάφη κάθε είδους. Τώρα κατάλαβα γιατί στις αναζητήσεις μου πριν το ταξίδι τονιζόταν τόσο πολύ η ύπαρξη πισίνας ...
Απελπισία τα παιδιά.
"Μην στενοχωριέστε παιδιά, θα πάμε νότια. Εκεί έχει καλές παραλίες!"
Ιδέα δεν είχα βέβαια, αλλά κάτι έπρεπε να πω.
Απ' αυτό το σημείο και μετά αρχίζει ένας απίστευτος γολγοθάς που μπροστά του η μέχρι τώρα ταλαιπωρία θα μοιάζει ένα τίποτα.
Ένα μικρό μαύρο συννεφάκι πάνω από το κεφάλι μας... που μας ακολούθησε πιστά για περισσότερες από 10 μέρες.
Αρχικά έπρεπε να υποστούμε το ΑΘΛΙΟ οδικό δίκτυο!
Ελάχιστες πινακίδες, καμία διαγράμμιση, στενοί δρόμοι και στροφές... πολλές στροφές. Ανηφόρες, κατηφόρες, τεράστιες κλίσεις και ...πολλά ΙΧ!
Βέβαια αργότερα έμαθα πως μετά τον τελευταίο σεισμό, το μεγαλύτερο μέρος του οδικού δικτύου διαλύθυκε, γι' αυτό και οι τόσες ατέλειες, τα συνεργεία και η "φρέσκια πίσσα" που μου στόκαρε για τα καλά τους θόλους των φτερών.
Η πρώτη σταση έγινε στη Βασιλική, ένα πανέμορφο χωριό στο νότιο άκρο.
Αλλά φευ! Δωμάτιο ούτε για δείγμα! Βέβαια αυτό δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα (ακόμη) αφού είχαμε κλείσει τηλεφωνικά για 3 μέρες στον Άγιο Νικήτα..
Πάντως τα παιδιά αναθάρρησαν αφού για 1η φορά αντίκρυσαν μια παραλία κατάλληλη για διακοπές (όπως τουλάχιστον τις εννοούμε εμείς).
"Δεν πειράζει παιδιά, ας πάμε στον Άγιο Νικήτα να τακτοποιηθούμε επιτέλους!"
Χμ, Βασιλική - Άγιος Νικήτας. Δεν υπάρχει δρόμος παραλιακά. Θα έπρεπε λοιπόν να διασχίσουμε το ορεινό τμήμα του νησιού. Άσχημα νέα.
Τα νέα τελικά δεν ήταν άσχημα. Ήταν ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ!
Παντού έργα οδοποιΐας , διαβολεμένες στροφές, πυκνή κίνηση οχημάτων, αναπάντεχες λακούβες, μηδέν ορατότητα. Η οικογένεια για 1η φορά τόσο "ήσυχη". Κιχ δεν ακουγόταν!
Κάποια στιγμή φτάνουμε και στο χωριό Εξάνθεια!
Θεούλη μου! Ο δρόμος μέσα στο, κατά τα άλλα υπέροχο χωριό, μόλις 3 μέτρα πλάτος! Από πίσω μου ένα κονβόι αλλόφρονων παραθεριστών.
Ωραία!
Ξαφνικά, το αναπάντεχο! Σε μια στροφή του δρόμου έρχομαι φάτσα κάρτα με ένα τεράστιο φορτηγό που κουβαλάει πίσσα!
Σταματάμε... Κοιτάζω αριστερά-δεξιά να βρω κάποιο σημείο να χωθώ. Είναι πρακτικά αδύνατον να περάσουμε ταυτόχρονα.
Ο οδηγός μου κάνει νόημα να κάνω όπισθεν.
Μα καλά τυφλός είναι; Από πίσω μου γίνεται το "έλα να δεις".
Αριστερά διακρίνω ένα μικρό χώρο. Πρόκειται για μέρος της ...ταράτσας ενός σπιτιού του χωριού!
Κατεβαίνει ο οδηγός ενός 2ου φορτηγού που ακολουθούσε το 1ο.
"Φιλάρα, μπες εδώ και θα κάνω κουμάντο εγώ στο συνάδελφο να περάσει"
"Να σαι καλά! Δώσε όμως οδηγίες και σε μένα, για να πάω όσο αριστερά γίνεται, Οκ?"
"Μείνε ήσυχος!!!"
Στο μεταξύ έχω μια ανησυχία... Ουσιαστικά θα πρέπει να περάσει το μισό αμάξι πάνω στην ταράτσα του σπιτιού, ο ιδιοκτήτης του οποίου είχα βάλει ένα πρόχειρο φράκτη με πασαλάκια.
Μαζεύω καθρέφτες και περιμένω το σινιάλο.
"Στρίψτο δεξιάαα!"
Και ... ακούω τις τσαλακωμένες λαμαρίνες της αριστερής πλευράς μου! Ταυτόχρονα το αυτοκίνητο μετακινείται επικίνδυνα προς τα δεξιά κατεδαφίζοντας το φράχτη που λέγαμε!!!
"Όχι, εσύ ρε! Τι έκανες ρε μ......" άκουσα τον "παρκαδόρο" να αναφέρεται στον οδηγό του 1ου φορτηγού.
Όπως αντιλαμβάνεστε, ο οδηγός του φορτηγού έστριψε τις ρόδες του προς το ΙΧ μου και μου το κανε καλοκαιρινό!
Πόρτες, φτερά, προφυλακτήρες , καθρέφτη από τα δεξιά, ενώ και αριστερά δεκάδες γρατζουνιές και λακουβίτσες εξαιτίας της πρόσκρουσης στο φράχτη!
Μα πώς τα κατάφερα έτσι; Τρακαρισμένος και από τις 2 πλευρές; ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!
Ακολούθησε ένα πανδαιμόνιο. Όχι από μένα, που ήμουν πολύ σοκαρισμένος, αλλά από όλους τους άλλους οδηγούς που διαπίστωσαν πως θα ξημέρωναν στην Εξάνθεια!
Στο μεταξύ προέκυψαν 2-3 μικροζητηματάκια... Οι πόρτες τις δεξιάς πλευράς μπλοκάρισαν και δεν άνοιγαν. Ταυτόχρονα το ΙΧ βρέθηκε σχεδόν στη μέση της ταράτσας χωρίς καμία δυνατότητα ελιγμών!!!
Θα μείνω για πάντα στην ταράτσαααα!!!!
Μαζεύτηκαν καμιά 10αριά χωρικοί, άδειασα το αμάξι από αποσκευές, βγήκαμε όλοι από το αμάξι και ...εεεε, ωπ!
Άιντε και το βγάλαμε. Μάλιστα με τα χέρια!
Χάρμα! Και τώρα η τροχαία!
Αλλά αυτά στο επόμενο vol.
2 σχόλια:
Στη Λευκάδα όλα αυτά, ε; Χμ... Εκείνες τις μέρες δεν ήταν, που έπεσα και έσπασα 3 κοκαλάκια της σπονδυλικής, στην Κέρκυρα;;;; Πατερούλη... μπας και το συννεφάκι... εξαπλώθηκε και έπιασε όλο το Ιόνιο;
Χμ...
:))))
Σαλ, πότε η συνέχεια;
Κολύμπησες στο Κάθισμα ή έτυχες σε μέρα με θεόρατα κύματα; :):)
Οι Δελφοί είναι υπέροχο μέρος!
Δημοσίευση σχολίου